Biopsja prostaty jest jedną z procedur związanych z diagnostyką raka tego narządu.

Jest ona zlecana w przypadku podwyższonego poziomu PSA we krwi i zaobserwowanych podczas wcześniejszych badań zmian patologicznych, budzących podejrzenie wystąpienia choroby nowotworowej gruczołu krokowego. W klasycznej formie polega ona na wprowadzeniu przez odbytnicę sondy USG (transrektalnej), która pozwala lekarzowi ocenić strukturę stercza i za pośrednictwem specjalnej igły pobrać fragmenty tkanki z różnych jego obszarów do badania histopatologicznego. Skrawki mają wymiary od 10 do 20 mm długości i 1 mm średnicy.

Przeważnie materiał pozyskany do analizy składa się z co najmniej 12 próbek. Zabieg trwa około 20 minut. Przeprowadzany jest w gabinecie zabiegowym. Pacjenta poddaje się znieczuleniu miejscowemu, w określonych przypadkach – dożylnemu.

BIOPSJĘ można również DOSTĘPU przezkroczowego.

Jest ono bardziej skomplikowane i zalecane w szczególnych przypadkach np. u pacjentów z obniżoną odpornością, chorych na cukrzycę lub przyjmujących leki po transplantacji. W tej formie, aby dotrzeć do prostaty trzeba PRZEBIĆ IGŁĄ skórę oddzielającą odbytnicę od moszny. Odbywa się to pod nadzorem anestezjologa, w znieczuleniu ogólnym. Plusem tej metody jest to, że pozwala na pozyskanie materiału do analizy z miejsc trudno dostępnych i minimalizuje prawdopodobieństwo wystąpienia zakażenia.

Generalnie badania ultrasonograficzne stercza mają bardzo poważny mankament, a mianowicie nie uwidaczniają około 70% ognisk rozrostu złośliwego, co niesie ryzyko przeoczenia ich. Biopsja tradycyjna, zwana systematyczną lub mappingową, z tego powodu, że jest właśnie na nich oparta, zawiera elementy przypadkowości i nie jest miarodajna. W efekcie pomija do 47% raków tego narządu.

Nowocześniejszą i dokładniejszą formą jest biopsja fuzyjna.

Wykorzystuje ona technikę nakładania na siebie trójwymiarowego modelu gruczołu krokowego z wieloparametrycznego rezonansu magnetycznego (mpMRI), wykonywanego tuż przed zabiegiem i rzeczywistego obrazu uzyskanego podczas badania ultrasonograficznego (TRUS). Umożliwia to precyzyjne, celowane nakłucie obszarów zmienionych chorobowo, a pobrane w ten sposób próbki gwarantują wychwycenie zmian o charakterze złośliwym. Ważne jest również to, że metoda ta ogranicza ilość badań potrzebnych do potwierdzenia raka. Pozyskany podczas w/w procedur diagnostycznych materiał zostaje poddany analizie mikroskopowej. Wyniki pacjenci otrzymują po 2-3 tygodniach. Podawane są one w tzw. skali Gleasona, która określa stopień złośliwości nowotworu.

Słynny onkolog podzielił komórki nowotworowe na pięć kategorii od 1 do 5.

• Wysoko zróżnicowanym, niewiele różniącym się od zdrowej tkanki, przypisuje się stopień 1.
• Natomiast nisko zróżnicowanym, o dużym potencjale agresji - stopień 5.

Złośliwość guza określa się złośliwością dwóch najczęściej występujących typów komórek rakowych w preparacie. Patomorfolog badając pobrany materiał ocenia je i nadaje im odpowiednie cyfry wg skali (od 1 do 5). Następnie tworzy tzw. sumę Gleasona dodając stopnie przypisywane tym dwóm najliczniejszym zbiorom komórek. Suma ta zawiera się w przedziale od 2 do 10. Im niższy wynik, tym wolniejszy rozwój choroby i lepsze rokowania dla pacjenta. Suma 8-10 oznacza wysoki stopień agresywności nowotworu i duże prawdopodobieństwo przerzutów, czyli rozprzestrzeniania się choroby na inne narządy. Wynik stanowi podstawę dla urologa do ustalenia najefektywniejszej i najskuteczniejszej metody dalszego leczenia.

Biopsja prostaty choć jest nieskomplikowana i bezpieczna, należy do badań inwazyjnych, ponieważ narusza ciągłość tkanek. Jest mało przyjemna dla samego pacjenta. Niesie także ryzyko powikłań w postaci zakażeń układu moczowo-płciowego, zapalenia jelita, reakcji alergicznych. Istnieje możliwość pojawienia się krwi w moczu, kale lub spermie (hematospermia). Przeważnie krwawienia te nie wymagają interwencji medycznej. Są one krótkotrwałe i ustępuje samoistnie po 2-3 dniach. W przypadku, gdy niepożądane objawy utrzymują się zbyt długo lub dochodzi do podwyższenia ciepłoty ciała powyżej 38 stopni C, wystąpienia dreszczy, pacjent powinien niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Natychmiastowej interwencji wymaga także zatrzymanie moczu, do którego może dojść w wyniku obrzęku stercza.

Pacjent przygotowując się do badania poddawany jest kilkudniowej osłonowej terapii antybiotykowej, której celem jest zminimalizowanie prawdopodobieństwa wystąpienia infekcji i innych powikłań. Przeważnie aplikowane są leki o działaniu przeciwbakteryjnym z grupy fluorochinolonów. Pierwsza dawka powinna być przyjęta 2 godziny przed zabiegiem. Nie ma przeciwwskazań do przyjmowania w dniu zabiegu własnych leków, z wyjątkiem preparatów obniżających krzepliwość krwi. O fakcie tym należy poinformować lekarza przeprowadzającego badanie. Nie ma natomiast ograniczeń w spożywaniu napojów i lekkiego posiłku, wyjąwszy procedurę przezkroczową. Zalecane jest również wypróżnienie.

Pacjentów z Wrocławia i okolic zapraszamy do gabinetu, który mieści się przy ulicy Gwarnej 6. Wykonujemy precyzyjne biopsje gruczołu krokowego, zgodnie z najwyższymi standardami.

Zapewniamy komfort i bezpieczeństwo. Zabieg wykonujemy w znieczuleniu dostosowanym do rodzaju, zakresu i stopnia inwazyjności procedury oraz indywidualnych potrzeb chorego.